Sen o nawróceniu
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło również podjęciu decyzji o tym, tak aby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście to słuszne, mimo to wewnątrz Piśmie św. greckie wyraz oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi do zmiany sposobu działania także reagowania do wnętrza naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się aż do przestrzegania Prawa – estyma tego, co ono mówi, plus stanięcie w posłuszeństwie wobec niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną funkcjonowanie, powiedział: „Nawracajcie się również wierzcie do wnętrza Ewangelię”. On sprawił, iż te duet aspekty – Prawo zaś przekonanie – odporny się jednością, zaś nawrócenie miało później konotować nie istotnie duża liczba opinia nazad, tak jak pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, w co wkraczamy za pomocą wiarę. To przesłanie głosili później apostołowie do wnętrza dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – także niech ktokolwiek spośród was ochrzci się w środku reputacja Jezusa Chrystusa na rozgrzeszenie grzechów waszych, tudzież weźmiecie wewnątrz darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co wskutek tego składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana i życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe biegłość wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal zbyt grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo wobec Boga, tym samym powinniśmy żałować, podczas kiedy go popełniamy. Jednak strapienie z powodu grzechów to do tej pory negacja logiczna nawrócenie – jest nim tylko przyjęcie życia, w środku którym negacja logiczna ma w tym momencie potępienia. Nie chodzi z tej przyczyny o amor smutku (samo do wnętrza sobie destrukcyjne), aliści o opłakiwanie, który prowadzi do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia także jest konieczna do tego, abyśmy mogli przywieść do porządku naszą relację spośród Bogiem, w związku spośród tym ten sakrament jest dla nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się oraz wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od pracy Ducha Świętego do wnętrza nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia także aż do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje stale te same grzechy tudzież negacja logiczna widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, jednakże jest jakaś przeszkoda, która negacja logiczna pozwala im uznać mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzecia część obręb nawrócenia.3. Uwolnienie od zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy do woli krocie, aby zaakceptować ślubowanie wewnątrz wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak negacja logiczna jesteśmy do końca świadomi tego, co pociąga zbyt sobą własny grzech. Nie rozumiemy w środku pełni, jakim sposobem ogromnie obrażamy Boga, jak na przykład ranimy samych siebie dodatkowo jakże nadzwyczaj szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A negacja logiczna widzimy, przeto iż tata kłamstwa przyczynia się (pośrednio ewentualnie zgoła) do naszego grzechu. Zachęcam do wybitnie ważnej refleksji: jako oszustwo zaś zwodzenie złego ducha działa wewnątrz moim życiu. Ta rozum jest niezwykle istotna, ponieważ wystawienie pokus na światło Boże jest na rzecz nas drogą do wolności w Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, do wnętrza 1970 r. już sam doświadczyłem chrztu w środku Duchu Świętym a spotkałem Jezusa. Zacząłem w takim przypadku odczytywać Pismo św. tudzież kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele z niego nie rozumiem. W kto droga ci wszyscy zbiorowość ludzka, o których jest wystąpienie wewnątrz Ewangelii, byli uwalniani przez Jezusa z mocy złego ducha? Jednak był we mnie wcześniej Duch Święty, zatem wiedziałem, że to, co czytam, jest prawdą.Niedługo później przyjechał aż do mnie należący do mnie kompan, który był w owym czasie w seminarium, a powiedział, iż w ciągu spotkania modlitewnego modlono się zbyt niego dodatkowo został uwolniony. Nie rozumiałem, co puder na myśli. Powiedział mi, iż miał pasztet z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, jednakże do tej pory był towarzyszący tym grzechem. Wtedy pomodlono się wewnątrz niego również… dzisiaj jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż pod warunkiem to prawda, owo wiele rzeczy wewnątrz moim życiu wymaga takiej modlitwy, natomiast jest jeszcze obfitość innych ludzi, którym jest dozwolone by w środku ów droga pomóc. I w rzeczy samej, metodą prób dodatkowo błędów, zacząłem uganiać się luby pod adresem uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu w Duchu Świętym odczułem, że potrzebuję jeszcze więcej uzdrowienia. I realnie, Bóg okazał mi łaskę plus pewne osoby modliły się za mnie, abym mógł przeżyć wewnętrznego uzdrowienia w środku relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, jak mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem aktualnie ano nieczynny tudzież skoncentrowany na sobie. Zrozumiałem później, że Bóg ma koncepcja pod naszego życia, wszak taki mapa ma podobnie szatan. To mąż chciał, abym żył równoczesny lękiem również nigdy negacja logiczna podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem aż do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie natomiast… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy wewnątrz 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął siekać moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem całość, co aż do mnie należało, zaś postępowałem właściwie, ale… moje silnik oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił do domu Ojca, jakkolwiek w ową stronę Pan Bóg zaczął mi odsłaniać także grzechy „starszego brata”. Bóg po kiedyś sukcesywny skruszył moje silnik i doprowadził mnie do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza publikacja – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce także poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, że modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w ową stronę, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego żal kręgosłupa, który często dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, w następstwie tego także zaś wtedy.Gdy w czasie tej modlitwy ksiądz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna tak wiele z głowy, co z serca, iż wewnątrz pierwszej klasie zostałem zmyty przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia plus wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął wewnątrz autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, że jest garść za mnie, co uważałem zbytnio ułamek siebie samego, oraz a więc to ze mnie wychodzi! I nagle stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „maleńko” odrzuceniem, przeto wyrzekłem się odrzucenia, a Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem wobec tego, ile czynów w moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – wzorem wiele zamknięcia się w środku sobie, chronienia samego siebie, kiedy wiele egoizmu... Myślę, że ten przypadek pomoże nam zdać sobie sprawę, dlaczego samotność od czasu zwodzenia prowadzi nas do nawrócenia. To kłamstwa, w środku które uwierzyliśmy natomiast które nosimy wewnątrz sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci a negacja logiczna umiemy otrzymać miłości Boga. Już samo noeza tego, co jest w środku naszym sercu – daje wolność. Czasem to, co w środku sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, zatem wyrzeczenie się ich prawdopodobnie wydawać się nam ryzykowne. Tak się aż do nich przyzwyczailiśmy, że boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy to wszystko. Dlatego musimy modlić się Boga o objawienie prawdy o nas – zaś prawda wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeśliby od Ciebie odejdzie, owo ociupinę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — wewnątrz tył, wewnątrz bok, raz jeszcze w front — wszędzie jej wszystko dolega okrutnie. A lecz Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz dodatkowo mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza fortuna człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili kiedy owce, iks spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli żądza tudzież tęsknota dodatkowo wygasało w środku nich obecność” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako stwór podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi żyć uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na sposób jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — duchowny pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera wewnątrz strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: basteja wali się spośród hukiem, niszcząc dom modlitwy a okoliczne domy, natomiast pan już sam popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako gwałtowny ciąg do przepaści (w przekonaniu, że podążam do krainy szczęścia) lub jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku homo sapiens łamie sobie kości. Iluzja szczęścia jako że jest jakim sposobem błona fotograficzna wyświetlany na ścianie. Gdy każdy usiłuje wskoczyć wewnątrz jego wnętrze, wali głową do wnętrza mur. Gdy diablę stwarzał sakralny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma złamać jego przestrzeganie Bogu tudzież przejść nieustępliwe życzenie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu plus poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pogoń w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na wertepy:W nawróceniu pierwszą sprawą jest poklask własnego stanu. Człowiek potrafi latami osłabiać boleść przeżytej katastrofy tudzież zakładać sobie egzystencja na dnie przepaści. Pomaga mu w środku tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie zachodzić w środku głowę pogruchotanych kości. Te środki zaradcze jeszcze w wyższym stopniu pustoszą niematerialny układ człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich bogaty bogactwo sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, zaś tym samym odkąd Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu a jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących dodatkowo pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości i niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż w życiu negacja logiczna uda mi się ukończyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje tak bardzo dalekie odejście. Być przypadkiem owo właśnie eksperyment stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje poprzednio fortel powrotu. Zbyt z oddali odszedłem, bym był w środku stanie powiadać: cała do tyłu!Druga postawa to ogromne wrażenie winy, odbierające uniesienie aż do życia również uznanie aż do siebie. Człowiek owszem niesłychanie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu filantropia Boga.Czasem w prawdziwym przeżyciu żalu zbytnio grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, w środku którym w główny punkt uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek i złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki głupiec? Jak mogłem to przyrządzić? Jak mogłem owo stwierdzić?Trzecia sylwetka to szwung zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym plus religijnym oparta częstokroć na wierze, iż całokształt da się przepracować natomiast uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie skądinąd niejednokrotnie spośród lęku przed zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być być może ta powierzchowność rodzi się z poczucia, iż pod warunkiem mam wypracować na Bożą namiętność, muszę udowodnić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest niedobór myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się w środku człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma bo takiego momentu, w którym moglibyśmy rozmawiać: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem naprawdę doskonały. Przypowieść o celniku tudzież faryzeuszu stanowi uwaga nim postawą definitywnego zwycięzcy wewnątrz duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na detalicznie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się wewnątrz duszy Augustyna, ma swoje powód w odkryciu zasadniczego dla chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby napocząć mu oczy na sytuacja, w jakim się znajduje. Przychodzi, by wynieść go na własnych rękach z piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności blisko grzeszniku jest mecz spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest ogromnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, lecz wciąż mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jako wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym jak jeden mąż się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, czynnik sprawczy, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wynaleźć własne zagubienie, nie czując się u tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w te pędy na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła skierować się aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą tudzież życiem; oblekając się w padlina, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj także szukaj luby, abyś doszedł do prawdy także życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, wyjście sama aż do ciebie przyszła tudzież śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię szczerze obudziła! Wstań a chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeśliby od Ciebie odejdzie, owo ociupinę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — wewnątrz tył, wewnątrz bok, raz jeszcze w front — wszędzie jej wszystko dolega okrutnie. A lecz Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz dodatkowo mówisz: „Biegnijcie — Ja was nieść będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza fortuna człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili kiedy owce, iks spośród nas się obrócił w kierunku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli żądza tudzież tęsknota dodatkowo wygasało w środku nich obecność” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako stwór podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi żyć uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie na sposób jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — duchowny pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera wewnątrz strachu, wiedząc, że konstrukcja dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: basteja wali się spośród hukiem, niszcząc dom modlitwy a okoliczne domy, natomiast pan już sam popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako gwałtowny ciąg do przepaści (w przekonaniu, że podążam do krainy szczęścia) lub jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku homo sapiens łamie sobie kości. Iluzja szczęścia jako że jest jakim sposobem błona fotograficzna wyświetlany na ścianie. Gdy każdy usiłuje wskoczyć wewnątrz jego wnętrze, wali głową do wnętrza mur. Gdy diablę stwarzał sakralny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany do wnętrza grę pozorów, która ma złamać jego przestrzeganie Bogu tudzież przejść nieustępliwe życzenie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — istota ludzka pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu plus poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pogoń w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na wertepy:W nawróceniu pierwszą sprawą jest poklask własnego stanu. Człowiek potrafi latami osłabiać boleść przeżytej katastrofy tudzież zakładać sobie egzystencja na dnie przepaści. Pomaga mu w środku tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie zachodzić w środku głowę pogruchotanych kości. Te środki zaradcze jeszcze w wyższym stopniu pustoszą niematerialny układ człowieka, zamieniając go wewnątrz snujące się widmo. Ich bogaty bogactwo sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, zaś tym samym odkąd Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu a jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących dodatkowo pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości i niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż w życiu negacja logiczna uda mi się ukończyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje tak bardzo dalekie odejście. Być przypadkiem owo właśnie eksperyment stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje poprzednio fortel powrotu. Zbyt z oddali odszedłem, bym był w środku stanie powiadać: cała do tyłu!Druga postawa to ogromne wrażenie winy, odbierające uniesienie aż do życia również uznanie aż do siebie. Człowiek owszem niesłychanie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu filantropia Boga.Czasem w prawdziwym przeżyciu żalu zbytnio grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, w środku którym w główny punkt uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek i złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki głupiec? Jak mogłem to przyrządzić? Jak mogłem owo stwierdzić?Trzecia sylwetka to szwung zrobienia gruntownego porządku w środku swoim życiu moralnym plus religijnym oparta częstokroć na wierze, iż całokształt da się przepracować natomiast uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie skądinąd niejednokrotnie spośród lęku przed zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być być może ta powierzchowność rodzi się z poczucia, iż pod warunkiem mam wypracować na Bożą namiętność, muszę udowodnić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest niedobór myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się w środku człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma bo takiego momentu, w którym moglibyśmy rozmawiać: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem naprawdę doskonały. Przypowieść o celniku tudzież faryzeuszu stanowi uwaga nim postawą definitywnego zwycięzcy wewnątrz duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na detalicznie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się wewnątrz duszy Augustyna, ma swoje powód w odkryciu zasadniczego dla chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby napocząć mu oczy na sytuacja, w jakim się znajduje. Przychodzi, by wynieść go na własnych rękach z piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności blisko grzeszniku jest mecz spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest ogromnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, lecz wciąż mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jako wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym jak jeden mąż się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, czynnik sprawczy, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wynaleźć własne zagubienie, nie czując się u tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w te pędy na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła skierować się aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą tudzież życiem; oblekając się w padlina, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj także szukaj luby, abyś doszedł do prawdy także życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, wyjście sama aż do ciebie przyszła tudzież śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię szczerze obudziła! Wstań a chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz